ODDZIAŁ CHIRURGII OGÓLNEJ

 tel. 61 428-43-43

GASTROSKOPIA

Gastroskopia jest jedną z najczęściej stosowanych i najważniejszych metod badania górnego odcinka przewodu pokarmowego. Badanie nie jest bolesne, choć mogą towarzyszyć mu nieprzyjemne doznania, zwłaszcza odruchy wymiotne podczas wprowadzania gastroskopu do przełyku. W celu zmniejszenia tych doznań, gardło przed badaniem zostaje miejscowo znieczulone. Podczas badania należy być na czczo, tzn. przynajmniej 8 godzin wcześniej nie wolno niczego jeść, a do 6 godzin przed badaniem można wypić klarowny płyn (np. niesłodzoną herbatę, wodę mineralną, bulion). Należy również skonsultować się z lekarzem kierującym, czy można przyjąć dotychczas stosowane leki. Po badaniu, jeśli gardło było znieczulone miejscowo nie wolno jeść i pić przez 1 godzinę. Prawidłowe przygotowanie do badania jest warunkiem koniecznym, aby było ono możliwe do wykonania i skuteczne.

Szczegółowych informacji dotyczących przygotowania do badania udziela lekarz kierujący.

KOLONOSKOPIA

Podobnie jak gastroskopia, kolonoskopia jest jednym z najczęściej stosowanych i najważniejszych metod umożliwiających rozpoznanie ewentualnej choroby dolnego odcinka przewodu pokarmowego, pozwala również na wykrycie zmian nowotworowych we wczesnym stadium.

Przed badaniem:

Konieczne jest skonsultowanie z lekarzem prowadzącym przyjmowanie dotychczas stosowanych leków.
Warunkiem udanego badania jelita i ewentualnego wykrycia polipów jest jego dokładne opróżnienie.
Przygotowanie do badania trwa 3 dni.
W 2-gim i 3-cim dniu przed badaniem zaleca się dietę płynną, ale bez napojów gazowanych i owoców pestkowych.
Zaleca się zmiksowane mięso i warzywa.
W dniu poprzedzającym badanie wolno pić wyłącznie wodę, a w godzinach popołudniowych tego dnia należy obowiązkowo wypić wymaganą ilość wskazanego leku, rozpuszczonego w odpowiedniej ilości wody, pijąc co 15 minut jedną szklankę.
Postępowanie zgodne z tymi wskazówkami jest bardzo ważne dla prawidłowego i skutecznego przeprowadzenia badania. Możliwe są również inne metody przygotowania do badania – należy skonsultować się z lekarzem wykonującym.
Przygotowanie do badania może zmniejszyć skuteczność leków antykoncepcyjnych, zalecane jest stosowanie dodatkowych środków antykoncepcyjnych aż do czasu następnej miesiączki. Kobiety ciężarne i  matko karmiące prosimy o skonsultowanie z położnikiem metody przygotowania do badania. Osoby przyjmujące stale leki zmniejszające krzepliwość krwi powinny przerwać ich stosowanie na 5-7 dni przed badaniem – po uprzedniej konsultacji z lekarzem kierującym. Konieczna może być czasowa zamiana tych leków na preparaty heparynowe w zastrzykach podskórnych.

Po badaniu:

Pacjent powinien opuścić poradnie pod opieką osoby dorosłej.
Należy również zapewnić mu odpowiednie warunki w domu.

Prawidłowe przygotowanie do badania jest warunkiem koniecznym, aby było ono możliwe i skuteczne.

PRZEPUKLINY

Przepuklina to pęknięcie w obrębie mięśni i powięzi stanowiących granicę jamy brzusznej. Przez to pęknięcie, czyli tzw. wrota przepukliny, jelita otoczone workiem przepuklinowym wydostają się pod skórę. Powstaje wówczas charakterystyczna dla tej dolegliwości wyczuwalna wypukłość.
Zależnie od miejsca powstania wyróżniamy kilka rodzajów przepuklin:
Pachwinową, udową, pępkową, w kresie białej oraz pooperacyjną.

Zabieg operacyjny jest jedynym skutecznym leczeniem wszelkiego rodzaju przepuklin.
Przed jego wykonaniem konieczna jest jednak ocena ryzyka związanego z samym zabiegiem oraz zastosowanym znieczuleniem. Szczegółowa ocena stanu zdrowia przed zabiegiem operacyjnym pozwala wybrać najbezpieczniejsze dla pacjenta znieczulenie i zmniejszyć ryzyko zabiegu.
W przeprowadzanych przez nas operacjach wykorzystujemy siatki polipropylenowe. Siatki te zaczęto wykorzystywać do naprawy przepuklin w latach 50-tych XX wieku w USA. Tak długi okres stosowania pozwolił w pełni udokumentować ich bezpieczeństwo – brak działań niepożądanych po wszczepieniu do organizmu człowieka.

Operacje przepuklin pachwinowych

W operacjach tych posługujemy się techniką Lichtensteina. Technika ta powstała w USA w 1984 roku, stopniowo udoskonalano ją do roku 1993 i od tego czasu jest wykonywana niemal w niezmienionej postaci. Odsetek nawrotów przy wykorzystaniu tej techniki wynosi około 1% – dane te uzyskano kontrolując wyniki ponad 20 tysięcy operacji. Ze względu na doskonałe rezultaty jest to operacja zalecana przez Amerykańskie Stowarzyszenie Chirurgów.
W operacji tej wykorzystuje się odpowiednio przyciętą siatkę o wymiarach 10×15 cm. Pokrywa się nią w obrębie pachwiny nie tylko miejsce, w którym pojawiła się obecnie operowana przepuklina, ale również te miejsca, w których mogłaby ona jeszcze wystąpić. Pozwala to na uzyskanie wspomnianego wcześniej bardzo niskiego odsetka nawrotów.
Operacje przepuklin udowych
W operacjach tych wykorzystujemy technikę Rutkowa. Używa się tutaj fragmentu siatki o kształcie, który można porównać do parasolki. Za pomocą tej siatki zamyka się miejsce, w którym występuje przepuklina udowa. Metoda ta pozwala na znaczne zmniejszenie zarówno odsetka nawrotów jak i powikłań po operacji.
Operacje przepuklin pępkowych i przepuklin w kresie białej
Rodzaj operacji zależy tutaj od rozmiaru przepukliny. W przypadku przepuklin niewielkich wystarczające jest użycie szwów. Przepukliny większe operujemy z użyciem siatek podobnie jak przepukliny pooperacyjne – odsetek nawrotów dla takich zabiegów wynosi poniżej 5%.

Operacje przepuklin pooperacyjnych

W operacjach tych wykorzystujemy technikę, którą stworzył francuski chirurg profesor Rene Stoppa. Jest to metoda dobrze sprawdzona, pozwala ona uzyskać niski, wynoszący poniżej 5%, odsetek nawrotów, stosunkowo rzadkie są również powikłania. Za pomocą siatki zabezpiecza się tutaj pękniecie w obrębie mięśni i powięzi w miejscu wcześniej wykonanej operacji. Siatkę umieszcza się głęboko pod skórą, pod mięśniami brzucha, co chroni ją przed zakażeniem.

Jeżeli pęknięcie dotyczy tylko części wcześniej szytej rany należy założyć, że może dojść do pęknięcia w innym jej miejscu. Dlatego też siatką należy zabezpieczyć nie tylko istniejącą przepuklinę, ale cała wcześniej szytą ranę. Operacja jest zatem czasami bardziej rozległa niż wynikałoby to z rozmiaru przepukliny, pozwala jednak skutecznie zabezpieczyć chorego przed nawrotem. Warto wspomnieć, że w przypadku operacji bez użycia siatki odsetek nawrotów dla przepuklin pooperacyjnych wynosi 30-40%.

Znieczulenia

W leczeniu przepuklin wykorzystuje się trzy rodzaje znieczuleń: miejscowe, przewodowe i ogólne. Wybór znieczulenia zależy od rodzaju przepukliny i stanu zdrowia chorego. Wybór ten konsultujemy z Naszymi Pacjentami i, o ile nie stoją temu na przeszkodzie względy medyczne.
Ze szczegółowym opisem rodzajów znieczuleń można zapoznać się w “Zgodzie pacjenta na znieczulenie”.